Rogier Hentenaar

Erg vermakelijke, maar tegelijk ook zeer onrustbare leeskost. Ik heb het uiteraard over het gisteren verschenen rapport van de parlementaire enquêtecommissie. Honderden bladzijden dik, maar leest als een trein. Werkelijk niemand wordt gespaard, alleen het CFV komt er nog het beste van af. Van de 18 aanbevelingen zijn een aantal overbodig.

De gewezen topboy van Vestia, Erik Staal, heeft iets nieuws bedacht om de rechtszaken en de aandacht op zijn persoon af te leiden. Hij wil ABN Amro en Rabobank voor de rechter dagen omdat die de risicovolle rentederivaten aan deze Rotterdamse corporatie hebben verkocht. Niet hij, Staal, is in de fout gegaan door de derivaten aan te kopen, maar de banken die hun zorgplicht hebben verzaakt. Hij heeft een punt maar het leidt tot niets.

Het nieuws van de onderverhuur van het KPMG-hoofdkantoor is als een bom ingeslagen. Maar wie al vaker in de Amstelveense kantoorkolos rondliep, die zal niet verbaasd zijn. Je kon er op de begane grond een kanon afschieten, zo weinig mensen liepen er rond. Daarmee heeft KPMG een nieuw blok aan het been gekregen. Naast de imagoschade door de leegstand van het oude kantoor en de talloze affaires, wacht KPMG nu een forse financiële strop. Eén ding is zeker: de winst op de verkoop van het oude kantoor zijn de honderden KPMG-partners nu al kwijt.

De eerste april ligt al ruim twee maanden achter ons, maar toch tuinde de hele media gisteren in het verhaal van de te ontwikkelen homowijk in Tilburg. Het bleek één grote stunt te zijn om aandacht te vragen voor een veilige woonomgeving van homoseksuelen. De grap wordt algemeen niet gewaardeerd. Gebrek aan humor of is het onderwerp te serieus om grappen over te maken?

Het schiet niet op zo. Brancheorganisaties in de retail keren zich fel tegen het voorstel van de vastgoedsector om het huurrecht voor winkeliers aan te passen. Winkeliers vrezen de speelbal te worden van de luimen van vastgoedbeleggers. Die vrees is onterecht. Maar de vastgoedsector opereert weer onhandig door niet in eerste instantie hun ‘klanten’ mee proberen te krijgen.

Het juichende bericht van JLL vandaag over de miljardeninvesteringen die over de Nederlandse vastgoedmarkt heenklotst was nog maar een paar uur oud of de eerste kritische reacties stroomden al binnen. Zo wordt gevreesd dat buitenlandse beleggers een enorme inschattingsfout maken wanneer ze in Nederlandse kantoren beleggen. Ik zie het probleem niet: de buitenlanders ruimen juist het slechte kantorenvastgoed op.

Het mag genoegzaam bekend zijn dat diverse corporaties de afgelopen jaren nat zijn gegaan op risicovolle projecten. Dat deze projecten in gang zijn gezet door overbetaalde, ijdele en aan geen tegenspraak gewend zijnde bestuurders is evenmin verrassend. Toch hebben wetenschappers het nodig gevonden om nog eens goed uit te zoeken waarom de ‘zonnekoningen’ alle ruimte kregen. Verrassende uitslag: Er was geen of weinig toezicht. Maar dat wisten we toch al lang?

Met verbazing lees ik vandaag in diverse media het ‘nieuws’ over de razendsnel stijgende leegstand in de agrarische sector. Tot 2030 zullen naar verwachting maar liefst 32 miljoen m2 aan gebouwen (boerderijen en stallen) hun agrarische functie in Nederland verliezen, aldus het FD vanochtend. RTL Nieuws, Omroep Brabant, Volkskrant, NRC en Nieuws.nl namen dit nieuws gretig over. Iets te snel want dit nieuws is al bijna een half jaar oud.

Het grondig vernieuwde Centraal Station Rotterdam is pas vijf maanden open, maar nu al gooien de eerste retailers de handdoek in de ring. Ondanks grote passantenstromen houden bekende ketens als Hunkemöller, Desigual en Shoeby het voor gezien. Er wordt geklaagd over hoge huren en een te korte proefperiode. Maar daar ligt het niet aan. Door alle partijen, waaronder exploitant NS en de retailers, is niet goed nagedacht welke winkelformules het meest kansrijk zijn op grote OV-locaties.

Vorige week zaterdag bracht De Volkskrant met veel fanfare en klaroengeschal een diepgravend artikel over de schimmige financiering bij zorginstelling Thomashuis. Het leek weer het zoveelste artikel te worden over graaiende zorgbestuurders, maar feitelijk was het niet meer dan een dun verhaal waarbij alleen de onhandige vermenging van huisvestingskosten met zorgkosten overbleef. De ophef eigenlijk niet waard.